Sint

De winkel staat al bijna een maand vol met Sinterklaasspulletjes. Ik vind dit altijd zo gezellig. Het doet me denken aan vroeger.

Eerst nog aan de tijd dat ik heilig geloofde in Sinterklaas. Ik weet nog dat we aan de Piushaven stonden om te wachten op de boot. We waren een beetje aan de late kant, en stonden op rij tig, ik zag als klein kind natuurlijk helemaal niets. Dus op de knieeen tussen de benen door naar voren kruipen. Voor aangekomen, kijk ik omhoog, recht in het gezicht van Zwarte Piet, ik schrok zo, dat ik niet wist hoe snel ik weer terug naar de veilige nek van mijn vader moest komen om het hele spektakel op veilige afstand te genieten.

Later, toen ik niet meer geloofde, hadden we een enorm familiefeest met surprises. Vaak zaten we met een paar families bij elkaar, iedereen die wilde mocht meedoen. En natuurlijk de troep achteraf, meters plakband, stroop en kranten, zoveel dat de huiskamer wel een halve meter hoog lag. Eén ding werd door moeders verboden: zaagsel! Opa had een cadeau gekregen verstopt in zaagsel, hij vond het zo leuk, dat hij het zaagsel door de hele kamer strooide, ook over ons heen. We hebben nog weken zaagsel gevonden, zelfs in bed.

En dan die heerlijke tijd, dat de kinderen geloofden. Wat een plezier heb ik gehad met hun enthousiasme, zingend door de brievenbus bij gebrek aan open haard. Nu stond ik aan de kade met een kind op m’n armen, omdat hij toch een beetje bang was van Zwarte Piet.

En met elke pepernoot die nu heerlijk in de winkel ligt te geuren, komen bij mij dierbare, leuke herinneringen. Ik houd van Sinterklaas, en natuurlijk ook van Zwarte Piet!