Een poosje geleden alweer kwam er via LinkedIn de vraag: “wie heeft er in het buitenland een webshop?” Ik denk, daar reageer ik maar op, ik bedoel, niet geschoten in altijd mis. Wat schetst mijn grote verbazing als ik op vrijdag een telefoontje krijg of ik op zaterdag geinterviewd wil worden als onderdeel van een radioprogramma over webshops en expats. Tuurlijk, daar doe ik wel eventjes aan mee, en het intake gesprek was heel gezellig, gewoon een beetje kletsen. Dan opeens realiseer ik me, als ik de telefoon opleg, het is LIVE. De eerste bibbers beginnen dan al, en dan komt opeens het besef, ja leuk gekletst net, maar wat gaan ze me nu precies vragen? Hoe kan ik me hierop nu voorbereiden. Enfin een slapeloze nacht verder, gaat zaterdagmorgen de telefoon, of ik alvast een beetje meewil luisteren en dan ben ik over 5 minuutjes aan de beurt. Goed, dat kan ik wel, luisteren. Ik hoor dat ik aangekondigd wordt en de eerste de beste vraag gooit me eigenlijk meteen van m’n stoel, begint hij over ròòkworsten! Tja dat had ik niet zien aankomen. Gelukkig gaat de rest wel redelijk alleen sla ik me inwendig voor m’n kop als ik begin over “lullen tegen de klanten”, dat is toch een beetje respectloos en zo bedoelde ik het ook niet. Gelukkig duurt het geheel niet meer dan 5 minuten, maar pfff wel lange minuten. Ik heb het s’avonds teruggehoord en gelukkig hoor je bijna niet dat ik zo ontzettend zenuwachtig was. Voor de nieuwsgierigen onder ons, hier is de link en ik zit op ongeveer minuut 18. http://www.rnw.nl/nederlands/article/webwinkel-beginnen-populair-bij-expats