Het is toch altijd een bijzondere tijd, Sinterklaas.
Voor mij staat het voor gezelligheid, een echt familiefeest. Wat was het vroeger toch spannend, zo die weken voor 5 december. Zou er wat in je schoen zitten? Was je wel lief geweest? En als je maar niet mee moest naar Spanje.
Later de avonden met suprise, vaak met een uitgebreide groep familie en vrienden, en aan het eind van de avond lag de hele kamer vol met krantenpapier. Wat heb ik goede herinneringen aan die tijd!
En dan komt de prachtige tijd dat je zelf kinderen had die geloofden. Die op hun tenen liedjes stonden te zingen door de brievenbus, want dan hoorde Piet ze zeker.
Nu, hier in Zwitserland, en met volwassen kinderen doen we er niet zoveel meer aan. Dit jaar gaan we de horrorfilm Sint kijken. Natuurlijk onder het genot van amandelstaaf, kruidnootjes en marsepein. Het heeft toch zijn voordelen om een Nederlandse winkel te hebben!
Mijn laatste werkdag in m’n oude vertrouwde winkeltje op het station. Morgen ga ik verhuizen naar het nieuwe pand.
Ik word er wel een beetje weemoedig van. Hier ben ik begonnen, hier is een droom ontstaan en hier ligt het begin van das Holländische Lädeli. Aan de ene kant lijkt het nog zo kort geleden dat ik samen met Catherine op zoek was naar een pand voor ons boekenwinkeltje. Hoe stoer we dit pand toen gehuurd hebben en hoe verschrikkelijk naief we waren om te beginnen zonder enige ervaring en zonder überhaupt maar een businessplan te hebben.
En nu 5 jaar geleden, is daadwerkelijk das Holländische Lädeli “geboren”. Catherine wilde er mee stoppen en ik ging dus door, helemaal alleen en met enkel Nederlandse producten. En dit keer iets minder naief en met meer inzicht!
Ik ben nu net zo nerveus als toen in 2007, het voelt ook aan als een nieuw begin. Gaat het wel lukken, kan ik aan de verwachtingen voldoen, gaat het allemaal zoals ik denk, kan ik wel aan mijn eigen hoge verwachtingen voldoen? Zal ik het wel redden?
Gelukkig heb ik een man die me ondersteunt en die ervan overtuigd is dat ik het kan. En gelukkig is daar ook Marjolijn, die vol energie en enthousiasme samen met mij dit project aangaat.
Ik heb ‘m, de sleutel! Het volgende hoofdstuk van das Holländische Lädeli begint. We gaan dus verhuizen. De lokatie waar we nu zitten wordt te klein. De groei is zodanig dat we veel meer bergruimte nodig hebben. En dat gaan we krijgen in ons nieuwe pand.
De winkel blijft in Adliswil, maar ligt dan aan de hoofdstraat door de stad. Verder hebben we de beschikking over parkeerplaatsen voor de deur en dus veel meer ruimte.
Ik vind het allemaal superspannend, en ook is het dus nu een heel drukke tijd, er moet veel gedaan worden: verven, aansluitingen, verhuisberichten, verbouwen, inkopen enz enz enz. En daarnaast gaat het gewone werk ook nog door.
Wanneer gaan we verhuizen? Tja, ik hóóp op eind september, maar ik weet niet of we dat gaan halen. Het doel is om geen enkele dag dicht te gaan met de verhuizing, dat die dus plaats vindt in het weekend. Ik houd jullie op de hoogte!
Wat is dat toch, dat speciale gevoel dat ik zo één, twee keer per jaar krijg. De onbeheersbare behoefte om opeens oranje te dragen, die speciale rood-wit-blauwe armband aan te doen, en dat je opeens het Wilhemus loopt te neurien midden op de Bahnhofstrasse.
Dan is dus weer de oranjekoorts los gebarsten. Ik heb er zelf last van rond eind april en zo eens in de twee jaar in juni. En dit jaar ook weer. Opeens klopt m’n hart oranje, voel ik me Nederlandser dan Nederlands.
In de 8 jaar dat ik nu in Zwitserland woon, lijkt het oranje-gevoel met het jaar sterker te worden. De verbondenheid met het land waar ik geboren ben is dan heel bijzonder, ik voel me trots!. Langzaam aan intergreer je in Zwitserland, en soms valt je opeens op, dat sommige dingen die je doet eerder Zwitsers zijn dan Nederlands.
Behalve dan 1 a 2 keer per jaar, dan kan het allemaal niet Hollands genoeg!
Kijk maar eens naar dit filmpje, Bepke in het Juichpak!
https://www.youtube.com/watch?v=gyTJHmCPMvA
Ruim 7 jaar geleden ben ik begonnen op deze plek samen met Catherine. We deelden toen de winkel, dus de helft was gevuld met m’n artikelen. De bestellingen uit Nederland kwamen op een halve pallet
Bijna 5 jaar geleden, ben ik alleen verder gegaan als das Holländische Lädeli, de winkelvloer was helemaal voor mij, en in het begin had ik wel moeite om alle schappen te vullen. De bestellingen uit Nederland stonden op 1 heel pallet
Bijna 3 jaar geleden moest ik andere stellingkasten in de winkel plaatsen, zodat de ruimte beter benut kon worden, het begon toch wel vol te worden. De bestellingen komen vaker en vaak op anderhalve pallet
Nu 1 jaar geleden heb ik een externe opslagruimte erbij gehuurd, want het paste echt niet meer. Per keer komen er nu 2 palleten aan, soms zelfs 3.
En nu, over 1 half jaar, gaan we verhuizen naar een groter pand. Want we barsten uit onze voegen!
Het huurcontract is getekend! We blijven in Adliswil, maar verhuizen van het stationsgebouw naar de Albisstrasse 33.
We krijgen de sleutel op 1 september, we hopen 1 oktober op de nieuwe lokatie van start te gaan. Spannend!
Heel lang was ik voor de verkoop van diepvriesproducten afhankelijk van leveranciers in Zwitserland. Hoewel dat allemaal op zich wel goed liep, was ik toch erg beperkt omdat zij maar één merk leverden en vaak ook alleen in groot-verbruikverpakkingen.
Het was een heel gedoe, steeds weer bitterballen afpakken in diepvrieszakjes omdat de verpakkingen te groot waren. De vraag naar A-merken, zoals Mora en van Dobben was ook groot want de merken van de leveranciers waren redelijk onbekend. Steeds als ik dit aangaf, werd me te kennen gegeven, dat er geen mogelijkheid was bij hen andere merken of verpakkingen te kopen.
Verder werd me ook verteld dat zelf deze producten invoeren onmogelijk was, je hebt vergunningen nodig en die krijg je alleen maar als je een vleesverwerkingsbedrijf hebt. Goed, dacht ik, veel te ingewikkeld, laat dan maar zitten.
Tot deze zomer, tijdens het Zürifest, iemand dus frikadellen stond te verkopen, die hij buiten deze leveranciers in Zwitserland had gekregen, legaal!! Het is dus toch mogelijk. Na lang onderzoeken, de nodige vergunningen aangevraagd te hebben, veel correspondentie met leveranciers en het inklaringsbureau, is dus deze week het eerste diepvriestransport binnen gekomen. Het is dus gelukt!
Nu hebben we dus verschillende bekende merken in mooie consumentenverpakkingen! Ik ben er super blij mee en ik hoop m’n klanten ook. Kijk maar eens op de website naar het assortiment.
We hebben ook een speciale facebookpagina voor de diepvriesproducten waar je allerlei informatie vind over dit stukje eetcultuur in Nederland.
Eet smakelijk!!
Het winkeltje dat ik begonnen ben met Catherine zo’n 7 jaar geleden was toch wel wat anders. Begonnen als een tweedehands boekenwinkeltje met een enkel pakje hagelslag, is nu een winkel zonder boeken maar met 15 verschillende soorten strooisels voor op het brood. En de boeken, die zijn verdwenen.
Ik ben nu al een poosje helemaal in mijn eentje verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de winkel. Gelukkig heb ik veel steun van m’n familie, sommige zijn Tjerk, Annemiek en Kas al wel eens tegengekomen in de winkel. Maar nu gaat er iets veranderen, ik krijg hulp! Marjolein komt voortaan op de dinsdagmiddag werken.
Dinsdag, ja dinsdag, we gaan een extra dag open, dus een extra mogelijkheid om langs te komen, voor die gezellige sfeer, het Hollandse praatje en natuurlijk de hagelslag!
Ik ben er wel een beetje klaar mee….
Date: 24. januari 2014
Reacties uitgeschakeld voor Ik ben er wel een beetje klaar mee….
Ik ben er wel een beetje klaar mee, met de mensen die steeds de prijs vergelijken met Nederland. Ik probeer te glimlachen, ga er niet op in, maar soms schiet het wel eventjes verkeerd. Dus schrijf ik het maar van me af in dit blog!
Er zijn verschillende redenen waarom de prijs bij mij hoger is dan in Nederland:
1. We zijn in Zwitsersland, en niet in Nederland
De gemiddelde huurprijzen voor winkelpanden is 3 x zo hoog als in Nederland. Het gemiddelde loon is bijna 3 x zo hoog.
2. De producten worden in Zwitserland verkocht, niet in Nederland
Heel simpel, het moet vervoerd worden. Het moet ingeklaard worden en er moet behoorlijk wat importheffing over betaald worden
3. Kleine winkel / groot winkelketen
Ik ben maar een klein bedrijfje, en kan dus alleen inkopen bij een tussenhandelaar. De Albert Heijn koopt direct bij de fabrikant.
Dus het is heel logisch dat ik niet dezelfde prijs kan hanteren als een gemiddelde supermarkt in Nederland.
Reken eens voor de lol uit, hoeveel tijd en geld het je zou kosten om eventjes naar Nederland te rijden voor de boodschapjes. Dan ben ik echt niet zo duur!
Ik doe dit met heel veel plezier en enthousiasme, en hoop dat nog lang te mogen doen. Maar soms, heel soms, ben ik er een beetje klaar mee.
Soms rijd ik zelf naar Nederland om in te kopen, meestal omdat de tijd tussen de bestellingen bij de leverancier te lang is en de schappen aardig leeg worden.
Nu was het ook weer zover, even een rondje Nederland om te zorgen dat er weer beschuit is! Het moeilijkste van het zelf inkopen is het maken van een handelsrekening en het inklaren/verzollen. Vaak krijg ik te horen “is toch eenvoudig, doe ik ook als ik in Duitsland boodschappen doe”. Echter het terugvragen van de BTW voor privé inkopen, is totaal iets anders dan het inklaren van levensmiddelen voor de verkoop.
Hiervoor heb je een handelsrekening nodig. Dit is een lijst met alle producten die je wilt inklaren, met daarop de soort verpakking, gewicht, prijs enz. enz. en het belangrijkste de Tarescode. Dit is een code waarbij alle producten een bepaalde code krijgen, die nodig is voor de Douane om te kunnen inklaren. Deze code geeft dus ook aan, hoeveel inklaringskosten je per kilo/liter moet betalen voor het product. Sommige zijn tot een bepaalde hoeveelheid “gratis”, andere kosten kunnen tot 2 franc per liter of 3 franc per kilo oplopen. En dan natuurlijk betaal je nog de BTW.
Gelukkig heb ik dit hele proces nu goed in de vingers, het maken van de handelsrekening, de gang door de douane en de natuurlijk de samenwerking met m’n Spediteur, want zonder hen, zou het onmogelijk zijn!!
Het is echt mijn hoofdseizoen, de Sinterklaasweken. Het is dan zo super gezellig! Elk jaar proberen we er echt aandacht aan te besteden. We gaan dan ook met de winkel “de hort op”, en zijn aanwezig bij de Sinterklaasactiviteiten van de Nederlandse Vereniging te Zürich en de Oranje Koe (Nederlandse School). Maar het allerleukst vind ik toch, als Piet op bezoek komt in de winkel.
Elk jaar, zoals het een echte Nederlandse winkel betaamd, mogen kinderen hun schoentje zetten. En op de laatste zaterdag voor 5 december is er dan een Zwarte Piet in de winkel. En niet alleen de kindjes, maar ook de volwassenen genieten er met volle teugen van, ze gaan met Piet op de foto, houden hun handen op voor wat pepernoten en met een grote glimlach verlaten ze de winkel.
Dit jaar mocht ik zelf voor Piet spelen, en ik heb er zo’n plezier in gehad. En de Zwitsers, het blijft toch een apart volk. Ik help in vol ornaat een Zwitsers paar die nog nooit in de winkel is geweest, en die graag wat typisch Nederlands willen kopen. Ik laat ze van alles zien, ben echt een hele poos met ze bezig. En ze kijken me aan, alsof ik niet geschminkt ben, geen rare pruik op heb of enigszins aparte kleren. Ze vragen ook niets, pas als ik op het eind uitleg dat ik een “holländische Schmützli” ben, komt er een grote glimlach en de vragen. Het was zo leuk!! En ja, ook zij zijn met Piet op de foto gegaan.
