Gister heb ik aan de Elevator Pitch meegedaan van de DBRT. Voor diegene die niet weten wat het is: je krijgt ongeveer 4 minuten spreektijd waarin je probeert je bedrijf te “verkopen”. Oorspronkelijk idee is dat een CEO weinig tijd heeft, maar dat hij wel even tijd voor je heeft in de lift.
Enfin, voor mij was het op vele manieren een overwinning om mee te doen. Ik praat heel graag, maar meestal niet zo over mezelf en zeker een verkooppraatje over wat ik allemaal bereikt heb.
Het letterlijk op een kist gaan staan om je praatje te houden voor zo’n 60-70 mensen, met een jury die je beoordeelt, dat vond ik echt heel eng. Maar, ik heb het gedaan en volgens mij ging het best redelijk.
Uiteindelijk heb ik niet gewonnen, maar ik heb mezelf wel overwonnen, een avond vol met winnaars!
Hier is de link naar de pitch, oordeel zelf maar hoe ik het er vanaf heb gebracht!
DBRT pitch
Eerste nationale drop-dag in Zwitserland
Date: 27. maart 2015
Reacties uitgeschakeld voor Eerste nationale drop-dag in Zwitserland
Een dag, speciaal voor het zwarte goud, hoe leuk is dat?!? Het idee van een drop-dag is ontstaan in Amerika. Een winkel, gespecialiseerd in dropjes van over de gehele wereld, riep in 2004 , 12 april uit tot internationale drop-dag.
En nu, is het dus voor het eerst drop-dag, Lakritz Tag, in Zwitserland. Natuurlijk doen wij daar aan mee. Op zaterdag 11 april zullen we in de winkel hier extra aandacht aan besteden, zoals 10% korting op ons hele dropassortiment. Verder zullen we ook nog een leuke prijsvraag verzinnen, waarbij een droppakket te winnen is.
Ben je benieuwd wat er bij jou in de buurt wordt georganiseerd? Kijk dan op www.lakritztag.ch.
Wel grappig, in Nederland kennen ze de drop-dag niet!!
drop
Het kan je niet zijn ontgaan, we hebben een nieuwe website! We vinden zelf dat hij er prachtig uit ziet en zijn er erg blij mee. Een klant zei “wel wat erg oranje”, maar volgens mij kan het niet oranje genoeg!!
Wat jullie misschien niet weten, is dat behalve de voorkant, de website die jullie zien, ook de achterkant helemaal nieuw is. De achterkant van de website, dat is de plek waar alle bestellingen binnen komen, waar alle klantengegevens staan en dergelijke. Nu ben ik dus niet zo heeeeeel erg goed met computers en vind het ook allemaal een beetje eng. Dus mocht er af en toe iets niet helemaal goed gaan, dan bijvoorbaat al mijn excuses.
Wat ook aan de “achterkant” zit, is het nieuwe kassa-systeem. Alles is met elkaar verbonden, zodra iemand in de winkel iets koopt, dan gaat het van de voorraad af, wat meteen met de webwinkel sychroniseert. Ik kan me nog herinneren, dat ik begonnen ben met een gewone, analoge kassa. En soms, denk ik wel eens, wat heerlijk eenvoudig was dat toch!
Maar we zijn zo gegroeid, dat we niet meer zonder de nieuwste technologien kunnen. En langzaam maar zeker leer ik het, echt wel!!
Het is toch altijd een bijzondere tijd, Sinterklaas.
Voor mij staat het voor gezelligheid, een echt familiefeest. Wat was het vroeger toch spannend, zo die weken voor 5 december. Zou er wat in je schoen zitten? Was je wel lief geweest? En als je maar niet mee moest naar Spanje.
Later de avonden met suprise, vaak met een uitgebreide groep familie en vrienden, en aan het eind van de avond lag de hele kamer vol met krantenpapier. Wat heb ik goede herinneringen aan die tijd!
En dan komt de prachtige tijd dat je zelf kinderen had die geloofden. Die op hun tenen liedjes stonden te zingen door de brievenbus, want dan hoorde Piet ze zeker.
Nu, hier in Zwitserland, en met volwassen kinderen doen we er niet zoveel meer aan. Dit jaar gaan we de horrorfilm Sint kijken. Natuurlijk onder het genot van amandelstaaf, kruidnootjes en marsepein. Het heeft toch zijn voordelen om een Nederlandse winkel te hebben!
Mijn laatste werkdag in m’n oude vertrouwde winkeltje op het station. Morgen ga ik verhuizen naar het nieuwe pand.
Ik word er wel een beetje weemoedig van. Hier ben ik begonnen, hier is een droom ontstaan en hier ligt het begin van das Holländische Lädeli. Aan de ene kant lijkt het nog zo kort geleden dat ik samen met Catherine op zoek was naar een pand voor ons boekenwinkeltje. Hoe stoer we dit pand toen gehuurd hebben en hoe verschrikkelijk naief we waren om te beginnen zonder enige ervaring en zonder überhaupt maar een businessplan te hebben.
En nu 5 jaar geleden, is daadwerkelijk das Holländische Lädeli “geboren”. Catherine wilde er mee stoppen en ik ging dus door, helemaal alleen en met enkel Nederlandse producten. En dit keer iets minder naief en met meer inzicht!
Ik ben nu net zo nerveus als toen in 2007, het voelt ook aan als een nieuw begin. Gaat het wel lukken, kan ik aan de verwachtingen voldoen, gaat het allemaal zoals ik denk, kan ik wel aan mijn eigen hoge verwachtingen voldoen? Zal ik het wel redden?
Gelukkig heb ik een man die me ondersteunt en die ervan overtuigd is dat ik het kan. En gelukkig is daar ook Marjolijn, die vol energie en enthousiasme samen met mij dit project aangaat.
Ik heb ‘m, de sleutel! Het volgende hoofdstuk van das Holländische Lädeli begint. We gaan dus verhuizen. De lokatie waar we nu zitten wordt te klein. De groei is zodanig dat we veel meer bergruimte nodig hebben. En dat gaan we krijgen in ons nieuwe pand.
De winkel blijft in Adliswil, maar ligt dan aan de hoofdstraat door de stad. Verder hebben we de beschikking over parkeerplaatsen voor de deur en dus veel meer ruimte.
Ik vind het allemaal superspannend, en ook is het dus nu een heel drukke tijd, er moet veel gedaan worden: verven, aansluitingen, verhuisberichten, verbouwen, inkopen enz enz enz. En daarnaast gaat het gewone werk ook nog door.
Wanneer gaan we verhuizen? Tja, ik hóóp op eind september, maar ik weet niet of we dat gaan halen. Het doel is om geen enkele dag dicht te gaan met de verhuizing, dat die dus plaats vindt in het weekend. Ik houd jullie op de hoogte!
Wat is dat toch, dat speciale gevoel dat ik zo één, twee keer per jaar krijg. De onbeheersbare behoefte om opeens oranje te dragen, die speciale rood-wit-blauwe armband aan te doen, en dat je opeens het Wilhemus loopt te neurien midden op de Bahnhofstrasse.
Dan is dus weer de oranjekoorts los gebarsten. Ik heb er zelf last van rond eind april en zo eens in de twee jaar in juni. En dit jaar ook weer. Opeens klopt m’n hart oranje, voel ik me Nederlandser dan Nederlands.
In de 8 jaar dat ik nu in Zwitserland woon, lijkt het oranje-gevoel met het jaar sterker te worden. De verbondenheid met het land waar ik geboren ben is dan heel bijzonder, ik voel me trots!. Langzaam aan intergreer je in Zwitserland, en soms valt je opeens op, dat sommige dingen die je doet eerder Zwitsers zijn dan Nederlands.
Behalve dan 1 a 2 keer per jaar, dan kan het allemaal niet Hollands genoeg!
Kijk maar eens naar dit filmpje, Bepke in het Juichpak!
https://www.youtube.com/watch?v=gyTJHmCPMvA
Ruim 7 jaar geleden ben ik begonnen op deze plek samen met Catherine. We deelden toen de winkel, dus de helft was gevuld met m’n artikelen. De bestellingen uit Nederland kwamen op een halve pallet
Bijna 5 jaar geleden, ben ik alleen verder gegaan als das Holländische Lädeli, de winkelvloer was helemaal voor mij, en in het begin had ik wel moeite om alle schappen te vullen. De bestellingen uit Nederland stonden op 1 heel pallet
Bijna 3 jaar geleden moest ik andere stellingkasten in de winkel plaatsen, zodat de ruimte beter benut kon worden, het begon toch wel vol te worden. De bestellingen komen vaker en vaak op anderhalve pallet
Nu 1 jaar geleden heb ik een externe opslagruimte erbij gehuurd, want het paste echt niet meer. Per keer komen er nu 2 palleten aan, soms zelfs 3.
En nu, over 1 half jaar, gaan we verhuizen naar een groter pand. Want we barsten uit onze voegen!
Het huurcontract is getekend! We blijven in Adliswil, maar verhuizen van het stationsgebouw naar de Albisstrasse 33.
We krijgen de sleutel op 1 september, we hopen 1 oktober op de nieuwe lokatie van start te gaan. Spannend!
Heel lang was ik voor de verkoop van diepvriesproducten afhankelijk van leveranciers in Zwitserland. Hoewel dat allemaal op zich wel goed liep, was ik toch erg beperkt omdat zij maar één merk leverden en vaak ook alleen in groot-verbruikverpakkingen.
Het was een heel gedoe, steeds weer bitterballen afpakken in diepvrieszakjes omdat de verpakkingen te groot waren. De vraag naar A-merken, zoals Mora en van Dobben was ook groot want de merken van de leveranciers waren redelijk onbekend. Steeds als ik dit aangaf, werd me te kennen gegeven, dat er geen mogelijkheid was bij hen andere merken of verpakkingen te kopen.
Verder werd me ook verteld dat zelf deze producten invoeren onmogelijk was, je hebt vergunningen nodig en die krijg je alleen maar als je een vleesverwerkingsbedrijf hebt. Goed, dacht ik, veel te ingewikkeld, laat dan maar zitten.
Tot deze zomer, tijdens het Zürifest, iemand dus frikadellen stond te verkopen, die hij buiten deze leveranciers in Zwitserland had gekregen, legaal!! Het is dus toch mogelijk. Na lang onderzoeken, de nodige vergunningen aangevraagd te hebben, veel correspondentie met leveranciers en het inklaringsbureau, is dus deze week het eerste diepvriestransport binnen gekomen. Het is dus gelukt!
Nu hebben we dus verschillende bekende merken in mooie consumentenverpakkingen! Ik ben er super blij mee en ik hoop m’n klanten ook. Kijk maar eens op de website naar het assortiment.
We hebben ook een speciale facebookpagina voor de diepvriesproducten waar je allerlei informatie vind over dit stukje eetcultuur in Nederland.
Eet smakelijk!!
Het winkeltje dat ik begonnen ben met Catherine zo’n 7 jaar geleden was toch wel wat anders. Begonnen als een tweedehands boekenwinkeltje met een enkel pakje hagelslag, is nu een winkel zonder boeken maar met 15 verschillende soorten strooisels voor op het brood. En de boeken, die zijn verdwenen.
Ik ben nu al een poosje helemaal in mijn eentje verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de winkel. Gelukkig heb ik veel steun van m’n familie, sommige zijn Tjerk, Annemiek en Kas al wel eens tegengekomen in de winkel. Maar nu gaat er iets veranderen, ik krijg hulp! Marjolein komt voortaan op de dinsdagmiddag werken.
Dinsdag, ja dinsdag, we gaan een extra dag open, dus een extra mogelijkheid om langs te komen, voor die gezellige sfeer, het Hollandse praatje en natuurlijk de hagelslag!
