Ik wil toch graag nog wat meer vertellen over het TV-optreden bij TagTäglich.
Ik moest er rond half 6 zijn, de uitzending live zou om half 7 beginnen. Ik was natuurlijk stikzenuwachtig en stapte daarom in de verkeerde tram, niet echt een goed begin om “rustig” richting de studio te gaan. Enfin in plaats van mijn geplande kwart over 5, kwam ik gehaast aan om 5 over half 6. Er stond al buiten iemand me op te wachten, hoezo VIP??
Ik werd naar de VIP ruimte gebracht, het stond er echt op de deur, maar voor je denkt “wow”, het was een kamertje van amper 4m2. We mochten wel drinken wat we wilden, er was zeg maar een soort gratis mini-bar. In dit kamertje kennis gemaakt met de andere gasten, dat was wel gezellig.
Vrij snel, werd ik naar de schminkruimte gebracht. Waarschijnlijk omdat er veel werk aan was…hahahaha. Ze zou me maar lichtjes opmaken, maar het resultaat was een dikke laag make-up met vet aangezette ogen en donkere lippenstift. Ik moest wel 2 keer kijken, of ik me zelf nog wel herkende.
Na een korte voorbespreking van het programma werden we naar de studio begeleidt, en werden we op een kruk geplaatst. Belichting nagekeken, microfoontjes op de tafel geplaatst. Niet je handen tegen de microfoon, handen op tafel laten, rechtop zitten en en en… de helft is me weer ontschoten, maar je moet wel aan veel dingen denken op TV, stress slaat toe.
Het gesprek zelf, vliegt eigenlijk voorbij. Je krijgt niet echt de kans om na te denken, het gaat allemaal wel vlug vlug vlug. Maar het was wel een hele ervaring en ik heb het niet al te slecht gedaan denk ik.
Na afloop werden we als VIP heel snel de deur uitgewerkt, we stonden binnen 5 minuten buiten. Dank je wel en we sturen nog de DVD op… en dan loop je naar de tram, helemaal ondersteboven van wat er de laatste anderhalf uur is gebeurd. Nu maar snel naar huis en de herhaling kijken.
Op mijn website staat de link, ook naar de radio-optredens
http://www.telezueri.ch/show-homepage/405/detail/2265#program_missed
30 april 2013 is een speciale dag, Nederland krijgt een nieuwe koning
Dat dit niet onopgemerkt voorbij gaat in Zwitserland heb ik gemerkt, opeens kwamen er wat aanvragen van de media.
Die dag was ik live bij radio Zürisee, om kommentaar te geven op bij de abdicatie
Een radiointerview bij radio St Gallen
én s’avonds bij een live talkshow op Telezüri
Ik voelde me voor 1 dag eventjes heel beroemd!!
Op visite in het Glattzentrum
Date: 1. mei 2013
Reacties uitgeschakeld voor Op visite in het Glattzentrum
Het Glattzentrum is een groot overdekt winkelcentrum aan de noordkant van Zürich. Dit voorjaar hebben ze een “Holland” thema. In het winkelcentrum hebben ze een grote molen gebouwd, een stukje gracht en een stukje strand. Het ziet er allemaal prachtig uit. En het leuke is, ze hebben een plek waar ze elke week iemand voor uitnodigen. En wat denk je…ja, ik mag er ook een week staan.
Het is een heel gezellige week geworden. Veel nieuwe gezellige mensen ontmoet, gemerkt dat de Zwitsers echt gek zijn op stroopwafels en hagelslag en dat Nederlanders toch ook heel trotst op hun land kunnen zijn.
Ik heb hard gewerkt die week, maar genoten van elke minuut. Hieronder een aantal foto’s om een indruk te krijgen hoe het was:
Oooooh misschien toch iets te veel
Date: 5. april 2013
Reacties uitgeschakeld voor Oooooh misschien toch iets te veel
Vandaag zijn de nieuwe artikelen binnengekomen. En omdat het zo lekker ging met de verkoop, heb ik extra veel ingekocht.
Maar, als ik het zo in de winkel zie staan, ben ik toch bang dat ik een ietsiepietsie té enthousiast ben geworden. Waar láát ik het allemaal???
Wel leuk natuurlijk, er zijn weer een aantal nieuwe producten in het assortiment bijvoorbeeld:
Djahé van Conimex
PaprikaWokkels
Koninginnesoep van Honig
Mix voor kruidenboter van Duijvis
Mix voor Waldkorn van Koopmans
of liever Sandwichspread pikante Groente van Heinz
Enfin: in totaal 28 nieuwe producten!
Wow, het wordt nog eens echt. Vandaag heb ik de nieuwe kassa ingebruik genomen. Nou ja kassa, het is niet een kassa in de “ouderwetse” zin, maar een laptop. Het grote voordeel is, dat de voorraad nu gekoppeld is aan wat ik verkoop, online en ofline. Dit moet het voorraadbeheer een stuk makkelijker maken. “Vroeger” deed ik dat allemaal handmatig en dat ging wel eens fout, vooral als het druk was in de winkel.
Dus nu een laptop, en heel leuk, een scanner! Ik kan dus nu de hele dag dingen scannen en het klinkt zo leuk….steeds “Biep”. Ik heb de neiging om steeds van alles te gaan scannen.
Het is nog even wennen, en de klanten zullen nog wel eventjes geduld moeten hebben voordat ik alles goed onder de knie heb. Maar ach, dan kletsen we toch gewoon eventjes langer!
Wat is een Nederlandse winkel zonder kaas? Ja, niets dus. Maar we hadden wat problemen met de kaas aanvoer uit Nederland. Mijn leverancier stuurde ze gevacumeerd op, maar door de lange tijd dat er zat tussen verpakken en daadwerkelijk hier aankomen in een niet gekoeld transport, tja dat deed wat met de kazen. Laten we het zo zeggen, de kwaliteit ging er niet op vooruit.
Dus nu koop ik de kazen in als wiel, dus zo’n groot stuk helemaal netjes verpakt.
En dan moet ik dus zelf gaan snijden. Het valt nog niet mee, zo’n groot mes en het kost nog verbazend veel kracht om door de “rand” te komen. Maar het is gelukt, we hebben prachtig gesneden kaas in de winkel, van goede kwaliteit, vacumeerd door yours truly.
Dus heb je zin in lekkere goudse belegen, oude of komijnen kaas, of juist in een lekker stuk Old Amsterdam, nou dan weet je dat je bij mij meer dan welkom bent!!
De winkel staat al bijna een maand vol met Sinterklaasspulletjes. Ik vind dit altijd zo gezellig. Het doet me denken aan vroeger.
Eerst nog aan de tijd dat ik heilig geloofde in Sinterklaas. Ik weet nog dat we aan de Piushaven stonden om te wachten op de boot. We waren een beetje aan de late kant, en stonden op rij tig, ik zag als klein kind natuurlijk helemaal niets. Dus op de knieeen tussen de benen door naar voren kruipen. Voor aangekomen, kijk ik omhoog, recht in het gezicht van Zwarte Piet, ik schrok zo, dat ik niet wist hoe snel ik weer terug naar de veilige nek van mijn vader moest komen om het hele spektakel op veilige afstand te genieten.
Later, toen ik niet meer geloofde, hadden we een enorm familiefeest met surprises. Vaak zaten we met een paar families bij elkaar, iedereen die wilde mocht meedoen. En natuurlijk de troep achteraf, meters plakband, stroop en kranten, zoveel dat de huiskamer wel een halve meter hoog lag. Eén ding werd door moeders verboden: zaagsel! Opa had een cadeau gekregen verstopt in zaagsel, hij vond het zo leuk, dat hij het zaagsel door de hele kamer strooide, ook over ons heen. We hebben nog weken zaagsel gevonden, zelfs in bed.
En dan die heerlijke tijd, dat de kinderen geloofden. Wat een plezier heb ik gehad met hun enthousiasme, zingend door de brievenbus bij gebrek aan open haard. Nu stond ik aan de kade met een kind op m’n armen, omdat hij toch een beetje bang was van Zwarte Piet.
En met elke pepernoot die nu heerlijk in de winkel ligt te geuren, komen bij mij dierbare, leuke herinneringen. Ik houd van Sinterklaas, en natuurlijk ook van Zwarte Piet!
Daar zit je dan, na de wedstrijd Nederland-Duitsland. Niet helemaal de uitslag die we gehoopt hadden. De winkel is nog steeds oranje, en de hoop is nog niet helemaal vervlogen.
De afgelopen weken was het lekker druk, bitterballen en hoedjes vlogen over de toonbank. Het optimisme was groot. En nu, tja daar zit je dan. Nog geen Nederlander in de winkel gehad, volgens mij wil niemand vandaag aan de nederlaag herinnert worden.
Hopelijk hebben we morgen de kater wat verwerkt, en gaan we weer aan de volgende wedstrijd denken.
Zo in aanloop van het EK 2012 kleurt de winkel langzaam oranje. Dit jaar heb ik extra ingekocht, de oranje-koorts had me al te pakken in Februari. Wat is het toch heerlijk om samen met de klanten je voor te bereiden op de eerste voetbalwedstrijd. Gaan we winnen, wat doen we tegen Duitsland, waar ga je kijken en en en… Maar het allerleukste is toch het “hoedjes passen”. En ja, ook ik doe daar volop aan mee.
Het enige wat ik nog kan zeggen is: Hup Holland Hup!
Deze week was het dan zo ver, ik kon eindelijk een keer met de auto over de grens en zelf inklaren bij de douane. Het klinkt zo simpel, maar daar zijn weken, zoniet maanden van schrijven, mailen, telefoneren aan vooraf gegaan.
Woensdag reed ik dus richting de Zwitserse grens, het zweet stond letterlijk in m’n handen. Ik had dit één keertje eerder gedaan, in 2008, en dat was falikant fout gelopen. Ik dacht dat ik alles goed geregeld had toen bij het inklaringsbureau, maar de douane ging niet akkoord en ik moest bijna overnachten op de parkeerplaats. Gelukkig streek de douane beambte toen over z’n hart en heeft de regels wat gebogen zodat ik door mocht gaan. Ik denk dat m’n gezicht hem had overgehaald, want het huilen stond me, toen na 2 uur op dat kantoor en heen en weer lopen, wel nader dan het lachen.
Enfin, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Dus met knikkende knieen loop ik naar de tweede verdieping en het bureau van het inklaringsbureau. Hij verwachte me al en dit ging dus goed, moest maar 10 minuutjes wachten en werd toen met 3 extra papieren naar de Duitse grens gestuurd…daar m’n stempels gehad en met één briefje minder naar de Zwitserse grens. Met trillende handen geef ik hem de 2 overgebleven papiertjes en na 2 minuten kreeg ik er ééntje terug. Huh, was dit het?? Moet ik niet betalen? Nee mevrouw, u krijgt de rekening thuis gestuurd. En dat laatste papiertje, dat is om over de grens te kunnen gaan en moet u aan de douanebeamte geven.
Dus na nog geen 30 minuten, geef ik dat laatste papiertje aan de douane en rijd zo Zwitserland binnen met een lading levensmiddelen. Easy peasy!!