- Geen producten in de winkelwagen.
Ik heb ‘m, de sleutel! Het volgende hoofdstuk van das Holländische Lädeli begint. We gaan dus verhuizen. De lokatie waar we nu zitten wordt te klein. De groei is zodanig dat we veel meer bergruimte nodig hebben. En dat gaan we krijgen in ons nieuwe pand.
De winkel blijft in Adliswil, maar ligt dan aan de hoofdstraat door de stad. Verder hebben we de beschikking over parkeerplaatsen voor de deur en dus veel meer ruimte.
Ik vind het allemaal superspannend, en ook is het dus nu een heel drukke tijd, er moet veel gedaan worden: verven, aansluitingen, verhuisberichten, verbouwen, inkopen enz enz enz. En daarnaast gaat het gewone werk ook nog door.
Wanneer gaan we verhuizen? Tja, ik hóóp op eind september, maar ik weet niet of we dat gaan halen. Het doel is om geen enkele dag dicht te gaan met de verhuizing, dat die dus plaats vindt in het weekend. Ik houd jullie op de hoogte!
Wat is dat toch, dat speciale gevoel dat ik zo één, twee keer per jaar krijg. De onbeheersbare behoefte om opeens oranje te dragen, die speciale rood-wit-blauwe armband aan te doen, en dat je opeens het Wilhemus loopt te neurien midden op de Bahnhofstrasse.
Dan is dus weer de oranjekoorts los gebarsten. Ik heb er zelf last van rond eind april en zo eens in de twee jaar in juni. En dit jaar ook weer. Opeens klopt m’n hart oranje, voel ik me Nederlandser dan Nederlands.
In de 8 jaar dat ik nu in Zwitserland woon, lijkt het oranje-gevoel met het jaar sterker te worden. De verbondenheid met het land waar ik geboren ben is dan heel bijzonder, ik voel me trots!. Langzaam aan intergreer je in Zwitserland, en soms valt je opeens op, dat sommige dingen die je doet eerder Zwitsers zijn dan Nederlands.
Behalve dan 1 a 2 keer per jaar, dan kan het allemaal niet Hollands genoeg!
Kijk maar eens naar dit filmpje, Bepke in het Juichpak!
https://www.youtube.com/watch?v=gyTJHmCPMvA
Ruim 7 jaar geleden ben ik begonnen op deze plek samen met Catherine. We deelden toen de winkel, dus de helft was gevuld met m’n artikelen. De bestellingen uit Nederland kwamen op een halve pallet
Bijna 5 jaar geleden, ben ik alleen verder gegaan als das Holländische Lädeli, de winkelvloer was helemaal voor mij, en in het begin had ik wel moeite om alle schappen te vullen. De bestellingen uit Nederland stonden op 1 heel pallet
Bijna 3 jaar geleden moest ik andere stellingkasten in de winkel plaatsen, zodat de ruimte beter benut kon worden, het begon toch wel vol te worden. De bestellingen komen vaker en vaak op anderhalve pallet
Nu 1 jaar geleden heb ik een externe opslagruimte erbij gehuurd, want het paste echt niet meer. Per keer komen er nu 2 palleten aan, soms zelfs 3.
En nu, over 1 half jaar, gaan we verhuizen naar een groter pand. Want we barsten uit onze voegen!
Het huurcontract is getekend! We blijven in Adliswil, maar verhuizen van het stationsgebouw naar de Albisstrasse 33.
We krijgen de sleutel op 1 september, we hopen 1 oktober op de nieuwe lokatie van start te gaan. Spannend!
Heel lang was ik voor de verkoop van diepvriesproducten afhankelijk van leveranciers in Zwitserland. Hoewel dat allemaal op zich wel goed liep, was ik toch erg beperkt omdat zij maar één merk leverden en vaak ook alleen in groot-verbruikverpakkingen.
Het was een heel gedoe, steeds weer bitterballen afpakken in diepvrieszakjes omdat de verpakkingen te groot waren. De vraag naar A-merken, zoals Mora en van Dobben was ook groot want de merken van de leveranciers waren redelijk onbekend. Steeds als ik dit aangaf, werd me te kennen gegeven, dat er geen mogelijkheid was bij hen andere merken of verpakkingen te kopen.
Verder werd me ook verteld dat zelf deze producten invoeren onmogelijk was, je hebt vergunningen nodig en die krijg je alleen maar als je een vleesverwerkingsbedrijf hebt. Goed, dacht ik, veel te ingewikkeld, laat dan maar zitten.
Tot deze zomer, tijdens het Zürifest, iemand dus frikadellen stond te verkopen, die hij buiten deze leveranciers in Zwitserland had gekregen, legaal!! Het is dus toch mogelijk. Na lang onderzoeken, de nodige vergunningen aangevraagd te hebben, veel correspondentie met leveranciers en het inklaringsbureau, is dus deze week het eerste diepvriestransport binnen gekomen. Het is dus gelukt!
Nu hebben we dus verschillende bekende merken in mooie consumentenverpakkingen! Ik ben er super blij mee en ik hoop m’n klanten ook. Kijk maar eens op de website naar het assortiment.
We hebben ook een speciale facebookpagina voor de diepvriesproducten waar je allerlei informatie vind over dit stukje eetcultuur in Nederland.
Eet smakelijk!!
Het winkeltje dat ik begonnen ben met Catherine zo’n 7 jaar geleden was toch wel wat anders. Begonnen als een tweedehands boekenwinkeltje met een enkel pakje hagelslag, is nu een winkel zonder boeken maar met 15 verschillende soorten strooisels voor op het brood. En de boeken, die zijn verdwenen.
Ik ben nu al een poosje helemaal in mijn eentje verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in de winkel. Gelukkig heb ik veel steun van m’n familie, sommige zijn Tjerk, Annemiek en Kas al wel eens tegengekomen in de winkel. Maar nu gaat er iets veranderen, ik krijg hulp! Marjolein komt voortaan op de dinsdagmiddag werken.
Dinsdag, ja dinsdag, we gaan een extra dag open, dus een extra mogelijkheid om langs te komen, voor die gezellige sfeer, het Hollandse praatje en natuurlijk de hagelslag!
2007 Het boekenwinkeltje
2009, de start van das Holländische Lädeli
2013, het aanbod is een beetje groter geworden
Ik ben er wel een beetje klaar mee….
Date: 24. januari 2014
Reacties uitgeschakeld voor Ik ben er wel een beetje klaar mee….
Ik ben er wel een beetje klaar mee, met de mensen die steeds de prijs vergelijken met Nederland. Ik probeer te glimlachen, ga er niet op in, maar soms schiet het wel eventjes verkeerd. Dus schrijf ik het maar van me af in dit blog!
Er zijn verschillende redenen waarom de prijs bij mij hoger is dan in Nederland:
1. We zijn in Zwitsersland, en niet in Nederland
De gemiddelde huurprijzen voor winkelpanden is 3 x zo hoog als in Nederland. Het gemiddelde loon is bijna 3 x zo hoog.
2. De producten worden in Zwitserland verkocht, niet in Nederland
Heel simpel, het moet vervoerd worden. Het moet ingeklaard worden en er moet behoorlijk wat importheffing over betaald worden
3. Kleine winkel / groot winkelketen
Ik ben maar een klein bedrijfje, en kan dus alleen inkopen bij een tussenhandelaar. De Albert Heijn koopt direct bij de fabrikant.
Dus het is heel logisch dat ik niet dezelfde prijs kan hanteren als een gemiddelde supermarkt in Nederland.
Reken eens voor de lol uit, hoeveel tijd en geld het je zou kosten om eventjes naar Nederland te rijden voor de boodschapjes. Dan ben ik echt niet zo duur!
Ik doe dit met heel veel plezier en enthousiasme, en hoop dat nog lang te mogen doen. Maar soms, heel soms, ben ik er een beetje klaar mee.
Soms rijd ik zelf naar Nederland om in te kopen, meestal omdat de tijd tussen de bestellingen bij de leverancier te lang is en de schappen aardig leeg worden.
Nu was het ook weer zover, even een rondje Nederland om te zorgen dat er weer beschuit is! Het moeilijkste van het zelf inkopen is het maken van een handelsrekening en het inklaren/verzollen. Vaak krijg ik te horen “is toch eenvoudig, doe ik ook als ik in Duitsland boodschappen doe”. Echter het terugvragen van de BTW voor privé inkopen, is totaal iets anders dan het inklaren van levensmiddelen voor de verkoop.
Hiervoor heb je een handelsrekening nodig. Dit is een lijst met alle producten die je wilt inklaren, met daarop de soort verpakking, gewicht, prijs enz. enz. en het belangrijkste de Tarescode. Dit is een code waarbij alle producten een bepaalde code krijgen, die nodig is voor de Douane om te kunnen inklaren. Deze code geeft dus ook aan, hoeveel inklaringskosten je per kilo/liter moet betalen voor het product. Sommige zijn tot een bepaalde hoeveelheid “gratis”, andere kosten kunnen tot 2 franc per liter of 3 franc per kilo oplopen. En dan natuurlijk betaal je nog de BTW.
Gelukkig heb ik dit hele proces nu goed in de vingers, het maken van de handelsrekening, de gang door de douane en de natuurlijk de samenwerking met m’n Spediteur, want zonder hen, zou het onmogelijk zijn!!
Het is echt mijn hoofdseizoen, de Sinterklaasweken. Het is dan zo super gezellig! Elk jaar proberen we er echt aandacht aan te besteden. We gaan dan ook met de winkel “de hort op”, en zijn aanwezig bij de Sinterklaasactiviteiten van de Nederlandse Vereniging te Zürich en de Oranje Koe (Nederlandse School). Maar het allerleukst vind ik toch, als Piet op bezoek komt in de winkel.
Elk jaar, zoals het een echte Nederlandse winkel betaamd, mogen kinderen hun schoentje zetten. En op de laatste zaterdag voor 5 december is er dan een Zwarte Piet in de winkel. En niet alleen de kindjes, maar ook de volwassenen genieten er met volle teugen van, ze gaan met Piet op de foto, houden hun handen op voor wat pepernoten en met een grote glimlach verlaten ze de winkel.
Dit jaar mocht ik zelf voor Piet spelen, en ik heb er zo’n plezier in gehad. En de Zwitsers, het blijft toch een apart volk. Ik help in vol ornaat een Zwitsers paar die nog nooit in de winkel is geweest, en die graag wat typisch Nederlands willen kopen. Ik laat ze van alles zien, ben echt een hele poos met ze bezig. En ze kijken me aan, alsof ik niet geschminkt ben, geen rare pruik op heb of enigszins aparte kleren. Ze vragen ook niets, pas als ik op het eind uitleg dat ik een “holländische Schmützli” ben, komt er een grote glimlach en de vragen. Het was zo leuk!! En ja, ook zij zijn met Piet op de foto gegaan.
Rookworst, een onontbeerlijk artikel in een Nederlandse winkel. Wat heb ik al gepuzzeld en geprobeerd om die rookworst te kunnen verkopen.
Het importeren van vlees in Zwitserland is een gecompliceerde zaak. Zo zeer zelfs, dat ik dacht dat de beste oplossing was: zelf laten produceren.
Samen met een Zwitserse slager dus aan de slag, drie rookworsten uit Nederland meegebracht, proberen duidelijk te maken wat de bedoeling was. Het resultaat: hmmm, de tweede versie, tja. Nogmaals aan tafel met de slager, die me probeerde duidelijk te maken dat in de ogen van de Zwitser, onze rookworst een enorme zoute, waterige mislukking is, die geen enkele Zwitser zou kunnen eten, laat staan waarderen.
Na deze uitspraak, leek het me beter om dit project maar te laten liggen, een slager die een mislukking probeert te maken is geen goed idee.
Dus nog maar eens kijken naar de importregels. Eerst moet je je aanmelden om een vergunning te krijgen om vlees te importeren. Komt meteen de eerste vraag; zijn dit worsten of valt het onder vlees? Ik ga je maar niet vervelen met die hele correspondentie, maar geloof me, ik ben er uit.
Ik mag rookworsten importeren, alleen wel buiten het Kontigent om, dat betekent omgerekend dat ik per worst 3 fr kwijt ben aan de heffing op vlees. Komen nog de overige douanekosten bij, dus echt goedkoop is dit allemaal niet.
Volgende lading, ga ik proberen om binnen het Kontigent te krijgen, maar dan moet ik me mengen in een veiling, lijkt me wel weer spannend, ik ga het gewoon proberen.
Dus om een lang verhaal kort te maken: na 4 jaar heb ik ROOKWORSTEN van Unox in de winkel, en lekker dat ze zijn. Totaal geen mislukking !
Elke twee jaar wordt door de stad Adliswil het “Fest der Kulturen” georganiseerd. Iedere inwoner van de stad mag dan zijn land presenteren tijdens dit feest. Je kunt dan optreden bijvoorbeeld als dansgroep of een eetstandje beheren.
Natuurlijk moesten we daar aan meedoen, elke zichzelf respecterende Nederlander doet dat! En aangezien de klompendans nu niet echt erg interessant is, hebben we een eetstandje gerund.
Tijdens die dag, hebben we overdag poffertjes en stroopwafels gebakken. Vooral het maken van de stroopwafels trok veel bekijks. Het opensnijden van de wafels ziet er spannend uit en het ruikt natuurlijk heerlijk. We kregen wel veel vragen over de stroop; is het chocolade?? Ja, alles wat er bruin uitziet en lekker zoet is, moet volgens de Zwitser natuurlijk chocolade zijn. Maar veel mensen hebben ze geprobeerd en ervan genoten!
Later op de avond, hebben we de frituur opgewarmd en bitterballen gebakken. Die waren wat moeilijker “aan de man” te brengen. De meeste hebben we dan ook verkocht aan de Hollanders die op het feest waren.
Kortom een hele leuke dag, en met gepaste trots; we hebben de 3e prijs gewonnen voor leukste stand!
